Korzenie rodziny Stanisława Marusarza sięgają głęboko w przeszłość. Według Wielkiej Encyklopedii Tatrzańskiej, nazwisko Marusarz pojawia się w starych dokumentach w r.1680, zaś nazwisko Tatar – już 1630 r.
Niektóre postacie wywodzące się z obu tych rodów wpisały się na trwałe nie tylko w historii Podhala, ale w historii Polski.
Helena Tatar, matka Stanisława Marusarza, była córką Szymona Tatara „Młodszego”, znanego przewodnika tatrzańskiego i jednego z pierwszych ratowników górskich. To w ich domu spędzał wakacje wielki malarz, Józef Mehoffer i to właśnie w domu Tatarów powstało kilka jego wspaniałych dzieł.
Stryjem Szymona “Młodszego” był Szymon Tatar „Starszy” – myśliwy i bardzo ceniony przewodnik tatrzański. Kazimierz Przerwa Tetmajer poświęcił mu serdeczny wiersz pt. Ostatni. Rysowali go Walery Eliasz i Leon Wyczółkowski, a jego postać rzeźbiła Felicja Modrzejewska.
Stryjem Szymona “Starszego” był Tomasz Tatar “Myśliwiec” (ur. ok.1810 – zm.ok.1880), słynny myśliwy i zbójnik. Dzięki wielokrotnym ucieczkom zdołał uniknąć służby w wojsku austriackim. Większość swojego życia spędził w górach, a jego zbójeckie przygody Tetmajer opisał w Bajecznym Świecie Tatr.
Babka Stanisława Marusarza pochodziła z rodu Jarząbków. Rodzina Jarząbków, zgodnie z nadaniami królewskimi z r. 1630, była właścicielem dóbr ciągnących się między potokami w Dolinach Białego i Strążyskiej. Jędrzej Marusarz “Jarząbek”, stryj Stanislawa Marusarza, był jednym z pierwszych członkow TOPR. Jako pierwszy, dokonał w Tatrach wielu przejść, a jego imię noszą dwa miejsca w rejonie Morskiego Oka: Marusarzowa Turnia i Marusarzowa Przełączka. Jego portret namalował Stanisław Ignacy Witkiewicz.
