Tomasz Jagodzinski

Start Barbara Grocholska - Kurkowiak

Uwaga, otwiera nowe okno. Drukuj

Barbara Grocholska-Kurkowiak

Członek Rady Fundacji

barbara grocholska kurkowiak i

Barbara Grocholska-Kurkowiak (ur. 24 sierpnia 1927 w Falentach) – polska narciarka, olimpijka z Oslo 1952 i Cortina d’Ampezzo 1956, trenerka i poetka.

Absolwentka studiów trenerskich w krakowskiej WSWF.

Dzieciństwo i młodość spędziła w Warszawie. W wieku 17 lat brała udział w powstaniu warszawskim jako sanitariuszka w 1. Pułku Szwoleżerów. Posługiwała się pseudonimem „Kuczerawa”. Głównie przebywała na Czerniakowie i Mokotowie[1]. Po wojnie, ze względu na stan zdrowia, przeniosła się w góry do Zakopanego, gdzie w wieku 18 lat zaczęła jeździć na nartach. Ukończyła Liceum Gospodarstwa Domowego w Kuźnicach w 1947 r. i rozpoczęła pracę w schronisku na Kasprowym Wierchu jako kelnerka. Uprawianie sportu utrudniała jej astma i liczne kontuzje. Występowała w barwach klubów SNPTT Zakopane w latach 1946-1950, WSK Legia Zakopane 1951-1961, WKN Warszawa 1962-1965, Start Zakopane 1966-1968. Jej trenerami byli Jan Lipowski, Stefan Dziedzic i Tomasz Gluziński.

Była wielokrotną mistrzynią Polski w:

  • biegu zjazdowym – 1951, 1955, 1956, 1957, 1959, 1961, 1963, 1965
  • slalomie gigancie – 1956-1958, 1960, 1963
  • slalomie specjalnym – 1953, 1958, 1960-1963
  • kombinacji alpejskiej – 1951, 1956, 1961, 1963, 1965
  • oraz wicemistrzynią w zjeździe (1950, 1953), slalomie (1956-1957) i kombinacji (1958, 1974).

Zdobywczyni medali na Akademickich mistrzostwach świata: złotego (1951) w zjeździe, srebrnego (1951) w slalomie specjalnym oraz brązowego (1953) w slalomie gigancie. Uczestniczyła w mistrzostwach świata w 1958 r. zajmując 17. miejsce w slalomie specjalnym.

Startowała w igrzyskach olimpijskich w 1952 i 1956 roku. W 1952 wystartowała w trzech konkurencjach alpejskich: zjeździe zajmując 13. miejsce, slalomie gigancie, którego nie ukończyła oraz w slalomie specjalnym, w którym zajęła 14. miejsce. W roku 1956 wystartowała tylko w zjeździe (zajmując 17. miejsce) oraz w slalomie gigancie (30. miejsce).

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1968 roku poświęciła się pracy trenerskiej głównie z młodzieżą szkół podstawowych.

(źródło: Wikipedia)